D Mekanism of Aksyun apter Alkohul Konsampsyun

Once a upon a time, I was called for a “happydays” (basta happy days, DaneSto daw. Ahuha!) due that someone has a story to tell. A story that has been, is always been, a common event in the life of people. A story that involves two hearts, two people – and either one or both of the hearts will be thrown on the hard wall of pain that shatter hearts into pieces; pieces that one would not dare or bother to count because…

.

So, the day comes, and here we are sitting at a table.

“Waiter!”

Awan waiter.

“Self-service pala dito eh…”

“Ahehe!”

Someone stands up and approaches the counter.

“Isa nga pong *lakas tama* tsaka juice.”

“Anong juice gusto niyo?”

“Meron bang jungle juice?”

“Ah hah hah”

“Ay ay, eh buko juice?”

“Ah hah hah” (Nakow, nakakapikon na ‘to ah)

“Ay, hehe, ano pong juice meron?”

“Nestea, grapes, pineapple…”

“Ay, tubig na lang.” *ngiti

(Asar naman to, agdamadamag pay. Okinawa, danum met lang gayam!)

.

And the person who stood up came back to the table. The person sits and looks at the other person, and the person beside. So, they stared… and they are still staring… nYay! So, to break the silence, but it was never really silent, kasi nala aw garod, they begin to tell their story. A story of two hearts, of two people…

.

(Tunog ng bote) Uy! yun. Buhos sa baso, sabay lunok. Ngayon, ikukuwento ko naman si CH3CH2OH habang ikinukuwento nila kung ano nga ba talaga nangyari? ‘Bat ba ganito kasi ang… PAG-IBIG! (hehe). Tuloy, napapaisip rin ako, ano nga ba ang nangyayari sa pag-ibig. Ganun ba? Pag naiisip mo… Anyway, balik tayo kay CH3CH2OH. Yun, nung nilapag siya sa mesa at ibinuhos siya sa glass, pumasok siya, dumaan siya kay lips, tongue, teeth and cheeks.

“Hello! Dadaan muna ako ha!? Ahihihihihihihihihihihihihihihihihihi…”

“…hihihi…”

‘Tas, *splush (sound effects), nada anan niya si throat, larynx and esophagus. Bumagsak na siya kay stomach. Lumalangoy na siya kay stomach.

“Awwwwwwwwwwwweeeeeeeeeeeeeeee! Ahihihihihihihihi…”

Dahil wala namang choice si stomach, inaabsorb na niya kung ano nga ba talaga nangyari? Bakit nga ba kasi ganun ang tinatawag nilang “love”? Pero, teka, sabi niya sa sarili niya, bakit ako nag iisip eh stomach ako… Anyway, balik tayo kay CH3CH2OH. Yun, lumalangoy na siya, habang ang mga parte ng katawan niya ay ina absorb ni stomach. Yung iba, pumunta kay liver. Ang iba naman, pumunta na sa small intestine. Ang iba naman, pumunta sa blood vessels. Nagkalat sila, parang amoy ng basura na naamoy mo kasi walang kumulekta. Kasi ang basura, dapat isinesegregate! Paghiwalayin ang non-biodegradable and biodegradable. Kung sana lahat tayo, i-compost natin ang mga biodegradables natin, mababawasan ang problema natin sa basura dito sa Bagyo Siti! Anyway, balik tayo kay CH3CH2OH.

.

Hayaan na natin kung ano nangyari sa ibang parts. Sundan na lang natin yung nasa blood vessels. Yun, nasa blood vessels na si CH3CH2OH. Ngayon, sa blood vessels, merong mga points of entry, kumbaga ganun, patungo sa nervous system, specifically sa cells ng nervous system. Kaya yun, pumunta si CH3CH2OH kay neuron. Eh si neuron, nakikipagusap siya with fellow neurons nang biglang dumating itong si CH3CH2OH! Yun! Umepal si CH3CH2OH kaya hindi na nagkakaintindihan mga neurons. Tuloy, nagkagulo na communication between nerve cells because of CH3CH2OH.

.

See what happens if you sit down in a table, listening to stories of broken hearts and… Anyway, let’s go back to CH3CH2OH. So there, the chemical continues its adventures with lips, tongue, stomach… Saying, “Ahihihihihihihi…”

.

That’s the mechanism of action, (kumbaga, parang ganun!) of alcohol on body cells. See!? Sabi nga ni Pacquiao, “Vitwater…”

.

Hehe! Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Hai.

Related articles

• Akala ko… (hotpinkshimoda.wordpress.com)